tag:blogger.com,1999:blog-73662857079881283362023-11-16T23:29:58.334+07:00วรรณคดีไทยwanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.comBlogger16125tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-77350591097646392572011-04-29T10:11:00.000+07:002011-04-29T10:11:00.732+07:00รายชื่อตัวละครในรามเกียรติ์<b><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ฝ่ายพระราม ( มเหศรพงศ์ และ วานรพงศ์ ) </span></b><br />
<ul><li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A1"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">พระราม</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B9%8C"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">พระลักษมณ์</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%95"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">พระพรต</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%B8%E0%B8%94"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">พระสัตรุด</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B8%94%E0%B8%B2"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">นางสีดา</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B8%B8%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%99"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">หนุมาน</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B5"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">พาลี</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%9E"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">สุครีพ</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%8A%E0%B8%A1%E0%B8%9E%E0%B8%B9%E0%B8%9E%E0%B8%B2%E0%B8%99"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ชมพูพาน</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%95"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">องคต</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%88%E0%B8%89%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%B8"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">มัจฉานุ</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%A0%E0%B8%81"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">พิเภก</span></a></li>
</ul><br />
<b><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ฝ่ายทศกัณฐ์ และพันธมิตร ( อสุรพงศ์)</span></b><br />
<ul><li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%97%E0%B8%A8%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%93%E0%B8%90%E0%B9%8C"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ทศกัณฐ์</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B8%E0%B8%A1%E0%B8%A0%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">กุมภกรรณ</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B8%A2%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%9E"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ไมยราพ</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%A3%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%95"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">อินทรชิต</span></a></li>
<li><a class="new" href="http://www.blogger.com/w/index.php?title=%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%AA%E0%B8%B9%E0%B8%A3&action=edit&redlink=1" title="รามสูร (หน้านี้ไม่มี)"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">รามสูร</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%97%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%AA%E0%B9%80%E0%B8%95%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%99"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ท้าวลัสเตียน</span></a></li>
<li><a class="new" href="http://www.blogger.com/w/index.php?title=%E0%B8%97%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%B2_%E0%B8%97%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%B5&action=edit&redlink=1" title="ทรพา ทรพี (หน้านี้ไม่มี)"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ทรพา ทรพี</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B9%82%E0%B8%91"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">นางมณโฑ</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A1%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%82%E0%B8%B2"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">นางสำมนักขา</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%9A%E0%B8%8D%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A2"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">นางเบญกาย</span></a></li>
<li><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%88%E0%B8%89%E0%B8%B2"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">นางสุพรรณมัจฉา</span></a></li>
</ul>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-54211930090765885592011-04-29T10:09:00.000+07:002011-04-29T10:09:31.359+07:00รามเกียรติ์ฉบับต่างๆ ของไทย <span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> วรรณคดีรามเกียรติ์ที่ปรากฏในภาษาไทย มีหลักฐานเก่าที่สุดคือราวกลางสมัยกรุงศรีอยุธยา และมีฉบับอื่นๆ เรื่อยมาจวบจนปัจจุบัน โดยมีรายการดังนี้</span><br />
<ul><li><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">รามเกียรติ์บทพากย์ ความครั้งกรุงเก่า เชื่อว่าเป็นบทพากย์</span><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B8%8D%E0%B9%88"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">หนังใหญ่</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> บางท่านก็ว่าเป็นบทพากย์</span><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B9%82%E0%B8%82%E0%B8%99"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">โขน</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> เนื้อความไม่ปะติดปะต่อกัน เนื่องเรื่องไม่ครบสมบูรณ์ เข้าใจว่าแต่งในราวรัชสมัย</span><a class="mw-redirect" href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%97%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%B2" title="พระเพทราชา"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">พระเพทราชา</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> ถึง</span><a class="mw-redirect" href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B9%88%E0%B8%AB%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B9%82%E0%B8%81%E0%B8%A8" title="พระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">พระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ</span></a></li>
<li><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">รามเกียรติ์บทละคร ความครั้งกรุงเก่า เนื้อความตั้งแต่ "พระรามประชุมพล" จนถึง "องคตสื่อสาร" น่าจะเป็นฉบับสำหรับเล่นละครของ</span><a class="new" href="http://www.blogger.com/w/index.php?title=%E0%B8%84%E0%B8%93%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%8A%E0%B8%A5%E0%B8%A2%E0%B8%A8%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%8C&action=edit&redlink=1" title="คณะเชลยศักดิ์ (หน้านี้ไม่มี)"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">คณะเชลยศักดิ์</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> (ละครชาวบ้าน) ในสมัยปลายกรุงศรีอยุธยา</span></li>
<li><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">รามเกียรติ์บทละคร พระราชนิพนธ์พระเจ้ากรุงธนบุรี ระบบ "วันอาทิตย์ เดือน 6 ขึ้นค่ำหนึ่ง </span><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B8%E0%B8%A5%E0%B8%A8%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">จุลศักราช</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> 1132 ปีขาล </span><a class="mw-redirect" href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B9%82%E0%B8%97%E0%B8%A8%E0%B8%81" title="โทศก"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">โทศก</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">" ตรงกับ </span><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%9E.%E0%B8%A8._2323"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">พ.ศ. 2323</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> เป็นปีที่ 3 ในรัชกาล มีด้วยกัน 4 ตอน ได้แก่ </span><ul><li><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ตอน 1 ตอนพระมงกุฎ</span></li>
<li><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ตอน 2 ตอนหนุมานเกี้ยวนางวานริน</span></li>
<li><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ตอน 3 ตอนท้าวมาลีวราชว่าความ จนทศกัณฐ์เข้าเมือง</span></li>
<li><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ตอน 4 ตอนทศกัณฐ์ตั้งพิธีกรวดทราย</span></li>
</ul></li>
<li><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">รามเกียรติ์บทละคร พระราชนิพนธ์ รัชกาลที่ 1</span></li>
<li><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">รามเกียรติ์บทละคร พระราชนิพนธ์ รัชกาลที่ 2</span></li>
<li><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">รามเกียรติ์คำพากย์ พระราชนิพนธ์ รัชกาลที่ 2</span></li>
<li><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">รามเกียรติ์บทละคร พระราชนิพนธ์ รัชกาลที่ 4</span></li>
<li><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">รามเกียรติ์คำพากย์และบทเจรจา พระราชนิพนธ์ รัชกาลที่ 6 </span><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%88%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A1%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%B8%E0%B8%8E%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B9%88%E0%B8%AB%E0%B8%B1%E0%B8%A7"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> รัชกาลที่ 6 ทรงค้นคว้าหาที่มาของเรื่องรามเกียรติ์จากคัมภีร์รามายณะ แล้วทรงพระราชนิพนธ์หนังสือเรื่องบ่อเกิดแห่งรามเกียรติ์ขึ้นมา และยังทรงพระราชนิพนธ์บทร้องและบทพากย์สำหรับใช้แสดงโขนขึ้นอีก 6 ชุด คือชุดสีดาหาย ชุดเผาลงกา ชุดพิเภกถูกขับ ชุดจองถนน ชุดประเดิมศึกลงกา และชุดนาคบาศ ซึ่งบทพระราชนิพนธ์เหล่านี้ทรงดำเนินเรื่องตามคัมภีร์รามายณะ โดยมีพระราชประสงค์เพื่อใช้ในการแสดงโขนจึงมีบทพากย์และเจรจาอยู่ตามความเหมาะสมของการแสดง</span></li>
</ul>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-24793568283116922402011-04-29T10:07:00.000+07:002011-04-29T10:07:11.972+07:00กาพย์เห่เรือ<span class="mw-headline" id=".E0.B8.84.E0.B8.B3.E0.B8.9B.E0.B8.A3.E0.B8.B0.E0.B8.9E.E0.B8.B1.E0.B8.99.E0.B8.98.E0.B9.8C"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">คำประพันธ์</span></span><br />
<br />
<span class="mw-headline"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">กาพย์เห่เรือนั้น ใช้คำประพันธ์ 2 ชนิดด้วยกัน นั่นคือ </span><a class="mw-redirect" href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%A2%E0%B9%8C%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%B5" title="กาพย์ยานี"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">กาพย์ยานี 11</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> และ</span><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B8%A5%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">โคลงสี่สุภาพ</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> เรียงร้อยกันในลักษณะที่เรียกว่า </span><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%A2%E0%B9%8C%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B8%A5%E0%B8%87"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">กาพย์ห่อโคลง</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> โดยมักขึ้นต้นด้วยโคลง 1 บท แล้วตามด้วยกาพย์ยานี เรื่อยไป จนจบตอนหนึ่งๆ เมื่อจะขึ้นตอนใหม่ ก็จะยกโคลงสี่สุภาพมาอีกหนึ่งบท แล้วตามด้วยกาพย์จนจบตอน เช่นนี้สลับกันไป</span><br />
<span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">กาพย์เห่เรือที่เก่าแก่ที่สุด ที่พบในเวลานี้ คือ กาพย์เห่เรือใน</span><a class="mw-redirect" href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%9F%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%9A%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B9%8C" title="เจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">เจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> (เจ้าฟ้ากุ้ง) ในรัชกาลพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ สมัยอยุธยาตอนปลาย ทรงแต่งไว้ 2 เรื่อง คือบทเห่ชมเรือ ชมปลา ชมไม้ และชมนก มีลักษณะเป็นเหมือนนิราศ กับอีกเรื่องหนึ่ง คือเรื่องกากี</span><br />
<span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">สันนิษฐานกันว่ากาพย์เห่เรือ เดิมคงจะแต่งเพื่อขับเห่กันเมื่อเดินทางไกลในแม่น้ำลำคลอง แต่ในภายหลังคงมีแต่เจ้านายหรือพระราชวงศ์ชั้นสูง และสุดท้ายมีใช้แต่ในกระบวนเรือของพระเจ้าแผ่นดินเท่านั้น</span><br />
<span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">กาพย์เห่เรือไม่สู้จะนิยมประพันธ์กันมากนัก เนื่องจากถือเป็นคำประพันธ์สำหรับใช้ในพิธีการ คือ ในกระบวนเรือหลวง หรือ</span><a href="http://www.blogger.com/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%9A%E0%B8%A7%E0%B8%99%E0%B8%9E%E0%B8%A2%E0%B8%B8%E0%B8%AB%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%A5%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%84"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">กระบวนพยุหยาตราชลมารค</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> ไม่นิยมใช้ในพิธีหรือสถานการณ์อื่นใด การแต่งกาพย์เห่เรือจึงมักแต่งขึ้นสำหรับที่จะใช้เห่เรือจริงๆ ซึ่งในแต่ละรัชกาล มีการเห่เรือเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น</span></span>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-57416821414936632602011-04-27T16:41:00.000+07:002011-04-27T16:41:07.487+07:00บางตอนจากสมุทรโฆษคำฉันท์พระสมุทรโฆษและนางพินทุมดีเสด็จป่าหิมพานต์<br />
<br />
<br />
<table style="background-color: transparent; margin: 0px auto; width: 490px;"><tbody>
<tr><td width="240">บรรพตรจเรขประไพ</td><td width="10"></td><td width="240">ช่องชั้นไฉไล</td></tr>
<tr><td>คือช่างฉลุเลขา</td><td></td><td></td></tr>
</tbody></table><table style="background-color: transparent; margin: 0px auto; width: 490px;"><tbody>
<tr><td width="240">วุ้งเวิ้งเพิงตระพักเสลา</td><td width="10"></td><td width="240">หุบห้องคูหา</td></tr>
<tr><td>แลห้วงแลห้วยเหวลหาร</td><td></td><td></td></tr>
</tbody></table><table style="background-color: transparent; margin: 0px auto; width: 490px;"><tbody>
<tr><td width="240">พุน้ำชำเราะเซาะธาร</td><td width="10"></td><td width="240">ไหลลั่นบันดาล</td></tr>
<tr><td>ดั่งสารพิรุณธารา</td><td></td><td></td></tr>
</tbody></table><table style="background-color: transparent; margin: 0px auto; width: 490px;"><tbody>
<tr><td width="240">เงื้อมง้ำโชงกชง่อนภูผา</td><td width="10"></td><td width="240">พึงพิศโสภา</td></tr>
<tr><td>เปนชานเปนช่องปล่องปน</td><td></td><td></td></tr>
</tbody></table><table style="background-color: transparent; margin: 0px auto; width: 490px;"><tbody>
<tr><td width="240">สีสลับยยับพรรณอำพน</td><td width="10"></td><td width="240">เหลืองหลากกาญจน</td></tr>
<tr><td>แลขาวคือเพชรรัศมีฯ</td></tr>
</tbody></table>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-40933593977651741222011-04-27T16:39:00.000+07:002011-04-27T16:39:35.612+07:00เนื้อหา เรื่อง ลิลิตพระลอ<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ลิลิตพระลอเป็นเรื่องรักโศก บรรยายถึงความรักระหว่างพระเอก คือ พระลอ และนางเอกสองคน คือ พระเพื่อน และพระแพง นอกจากนี้ยังกล่าวถึงความรักของหญิงชายอีกสองคู่ คือ นางรื่น นางโรย และนายแก้ว นายขวัญ พี่เลี้ยงของพระเพื่อนพระแพง และพระลอ ตามลำดับ</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">เนื่องจากเมืองเหนือสองเมืองเป็นศัตรูคู่อริไม่ถูกกัน กษัตริย์เมืองแม้นสรวงพระองค์หนึ่งทรงพระนามว่า พระลอดิลกราช พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่มีพระสิริวรกายงดงามหล่อเหลายิ่ง จนเป็นที่ปรากฏของหญิงทั้งหลาย และยังมีเมืองอีกเมืองหนึ่งชื่อว่า เมืองสรอง เมืองนี้ปกครองโดยกษัตริย์พิชัยพิษณุกร</span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">กษัตริย์พิชัยพิษณุกรทีพระราชธิดาอยู่ 2 พระองค์ พระองค์พี่ พระนมาว่า พระเพื่อนแก้ว พระองค์น้องพระนามว่า พระแพงทอง พระราชธิดาทั้งสองสาบานกับเจ้าย่าว่าจะแก้แค้นให้เมืองสรองและถ้าผิดคำสาบาน จะต้องตายด้วยคมของอาวุธ เพราะปู่ของธิดาทั้งสองพ่ายแพ้ศึกเสียทีสวรรคต เจ้าย่าจึงส่งคนไปสีซอให้พระลอฟัง เป็นการพรรณนาความงามของพระเพื่อนกับพระแพง และใช้กฤติยามนต์(หลอกให้กินสล่าบินหรือหมาก)เพื่อให้พระลอมาที่นี่แล้วให้ ทัพเมืองพะเยาไปตีเมืองแม้นสรวงและลอบปลงพระชนม์พระลอ เมื่อเพื่อนแก้วและแพงทองรู้เรื่องนี้เข้าจึงให้รื่นและโรยช่วยแก้มนต์ให้ รื่นและโรยจึงไปหาประคำมาไว้ใต้ที่นอนของเพื่อนแก้วกับแพงทอง แต่ไม่ได้ผลรื่นและโรยจึงตัดสินใจไปหาปู่เจ้าสมิงพรายก่อนวันฉลองวันครอง ราชย์ของกษัตริย์พิชัยพิษณุกร แต่สายไปปู่เจ้าสมิงพรายมาเข้าทรงเจ้าย่าแล้วจึงหมดทางแก้ไขกฤตยามนต์โดย สิ้นเชิง หลังจากวันนั้นทั้งสองจึงไปขอให้ปู่เจ้าสมิงพรายดลให้พระลอมาถึงโดยเร็วกว่า เดิมเพื่อทูลเตือนให้กลับไปเสีย ปู่เจ้าสมิงพรายก็ให้ความช่วยเหลือ จนพระลอต้องเสด็จมาเมืองสรองในวันพรุ่งนี้</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">พระลอต้องมนตร์เสน่ห์ของเจ้าย่าและมนต์ของเจ้าสมิงพราย เข้าก็ทรงเกิดความอยากทอดพระเนตรดูพระเพื่อนกับพระแพงขึ้นมาทันที จึงอำลาพระนางบุญเหลือพระราชมารดา และพระนางลักษณวดีพระมเหสี เสด็จโดยด่วยไปยังเมืองสรองพร้อมด้วยนายแก้วนายขวัญสองพระพี่เลี้ยง</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">เมื่อเสด็จถึงแม่น้ำกาหลง พระลอก็ทรงเสี่ยงน้ำ ปรากฏเป็นลางร้ายไม่ต้องำพระทัยเลย แต่ก็ต้องเสด็จต่อไป เพราะต้องมนตร์เสน่ห์ของเจ้าย่าและเจ้าปู่สมิงพรายเข้าแล้ว ปรากฏมีไก่แก้วของเจ้าปู่สมิงพรายคอยวิ่งล่อพระลอ กับพระพี่เลี้ยงให้ต้องไปจนถึงเมืองสรองจนได้ เมื่อไปถึงสวนหลวง นางรื่นกับนางโรยออกมาที่สวนหลวงก็ทราบข่าวว่าพระลอเสด็จมาถึงแล้ว จึงออกอุบายที่สำคัญคือ ให้พระเพื่อนและพระแพงเสด็จออกไปพบพระลอเพื่อเตือนภัย แต่พระลอเห็นความงามของนางทั้งสองจึงไม่ยอมกลับไปแต่สุดท้ายพระลองก็ ต้องกลับไปพร้อมให้สัญญาว่าจะกลับมาหาอีก วันหนึ่งรื่นและโรยเข้ามาในตำหนักและบอกว่ามีพระลอมาขอเข้าเฝ้า นางเห็นว่าถ้าพระลอออกไปก็อันตรายจึงพาพระลอเข้าไปอยู่ในตำหนักพระเพื่อนพระ แพง ส่วนนายแก้วให้อยู่กับนางรื่น นายขวัญให้อยู่กับนางโรย ทุกอย่างลงตัวหมด</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">เวลาล่วงเลยไปถึงครึ่งเดือน กษัตริย์พิชัยพิษณุกรจึงทรงทราบเมื่อเสด็จมาพระตำหนักพระราชธิดา ทรงเห็นพระลอแล้วก็สงสาร ทรงเมตตารับสั่งให้จัดพิธีอภิเษกสมรสให้ แต่พระเจ้าย่าของพระเพื่อนพระแพง ไม่ทรงชอบพระลอจึงทรงขัดขวางทุกวิถีทาง ทรงอ้างรับสั่งของกษัตริย์พิชัยพิษณุกรว่าให้ทรงสั่งจับพระลอ ทหารจึงพากันจับพระลอไว้ ฝ่ายพระเพื่อนพระแพง และพระพี่เลี้ยงของทั้งสองฝ่ายรวม 4 คนก็ได้ช่วยขัดขวางจนถงที่สุด จนสิ้นพระชนม์และสิ้นชีวิตกันทั้งหมด ก่อนจะสิ้นพระชนม์แพงทองได้เขียนบันทึกเล่มหนึ่งจนเสร็จแล้วม้วนใส่ซองหนัง ไว้ในที่ลับตาคนก่อนที่จะสิ้นพระชนม์ไป เนื้อหามีอยู่ว่า "หลังจากที่ข้าฯ ตายไป จะเป็นสิบปี.....ร้อยปีหรือพันปี.... ก็ตาม คนที่อยู่เบื้องหลังอาจรำลึกถึงเรื่องราวระหว่างข้าฯ สองพี่น้องกับท้าวเธอดุจนิยายฝันอ้นเลือนลาง จากปากหนึ่ง...ไปสู่อีปากหนึ่ง...ท้ายสุดเรื่องราวของข้าฯ ก็จะมีค่าเป็นเพียงนิยายที่ไร้ความหมายเพียงเพื่อเล่าสู่กันฟังอย่างสนุก สนาน... แต่..คงจะมีสักวันหนึ่งคงจะมีคนมาพบบันทึกเล่มนี้เขาจะได้รู้ความจริงระหว่าง เพื่อนแก้ว ข้าฯ และท้าวเธอ ผู้ทรงนามว่าลอดิลกราช ก่อนจะมีผู้พบบันทึกชื่อเสียงของข้าฯ อาจหมองมัว ข้าฯ อาจจะถูกประณามไม่ให้เอาเยี่ยงอย่างในฐานะหญิงโฉดเจ้ามารยาที่เอาชนะใจชาย ด้วยมนตรา! ข้าจะไม่แก้ตัวด้วยประการใดทั้งสิ้น แต่ขอวอนท่าให้อ่าบันทึกนี้จนจบ คราวนี้ท่านอาจจะให้อภัยข้าฯ ได้สักน้อยนิดก็ยังดี....บางครา....ท่านอาจเห็ใจข้าฯได้บ้างว่า ความรักของข้าฯ สองพี่น้องต่างหากที่เป็นความรักที่ต้องมนตรามิใช่ท้าวเธอแต่เพียงผู้เดียว" หลังจากข้อความนี้ก็ได้เล่าความเป็นมาทั้งหมด</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">กษัตริย์พิชัยพิษณุกร เมื่อทรงทราบเรื่องราวก็ทรงให้มีรับสั่งให้จับพระเจ้าย่าและพรรคพวกประหารชีวิตเสียให้ตายตกไปตามกัน เพราะทรงพระพิโรธยิ่งนัก</span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">จากนั้นกษัตริย์พิชัยพษณุกรได้โปรดให้จัดพิธีพระศพอย่างยิ่งใหญ่ นางบุญเหลือพระราชมารดาของพระลอส่งฑูตมาร่วมงานพระศพกษัตริย์(คือพระลอ พระเพื่อนแก้ว และพระแพงทอง) แล้วทรงขอแบ่งพระอัฐิธาตุไปส่วนหนึ่งตั้งแต่นั้นมา เมืองสรองและเมืองแม้นสรวงก็มีสัมพันธไมตรีที่ดีต่อกัน</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ผู้แต่งได้ผูกเรื่องไว้อย่างน่าติดตาม โดยมีบทพรรณนาที่งดงาม มีความหลากหลาย โดยตลอด แม้จะนับเป็นนิยายเรื่องยาว (ความยาวถึง 660 บท) แต่ก็ไม่ทำให้ผู้อ่านรู้สึกเบื่อ</span>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-84411035114691102392011-04-27T16:38:00.000+07:002011-04-27T16:38:03.505+07:00บทร้อยกรองบางตอนจากลิลิตพระลอ<table align="center"><tbody>
<tr><td>เสียงลือเสียงเล่าอ้าง</td><td>อันใด พี่เอย</td></tr>
<tr><td>เสียงย่อมยอยศใคร</td><td>ทั่วหล้า</td></tr>
<tr><td>สองเขือพี่หลับใหล</td><td>ลืมตื่น ฤๅพี่</td></tr>
<tr><td>สองพี่คิดเองอ้า</td><td>อย่าได้ถามเผือฯ</td></tr>
</tbody></table>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-91328577705491163382011-04-26T08:20:00.002+07:002011-04-26T08:20:49.285+07:00นิราศเมืองแกลง<span class="mw-headline" id=".E0.B9.80.E0.B8.99.E0.B8.B7.E0.B9.89.E0.B8.AD.E0.B8.AB.E0.B8.B2.E0.B9.82.E0.B8.94.E0.B8.A2.E0.B8.A2.E0.B9.88.E0.B8.AD_.E0.B9.81.E0.B8.A5.E0.B8.B0.E0.B9.80.E0.B8.AA.E0.B9.89.E0.B8.99.E0.B8.97.E0.B8.B2.E0.B8.87.E0.B8.81.E0.B8.B2.E0.B8.A3.E0.B9.80.E0.B8.94.E0.B8.B4.E0.B8.99.E0.B8.97.E0.B8.B2.E0.B8.87"><span style="color: black;">เนื้อหาโดยย่อ และเส้นทางการเดินทาง</span></span><br />
<br />
<span class="mw-headline"><span style="color: black;">ปีพ.ศ. 2349 หลังจาก</span><a class="mw-redirect" href="http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%87" title="กรมพระราชวังหลัง"><span style="color: black;">กรมพระราชวังหลัง</span></a><span style="color: black;">เสด็จทิวงคต สุนทรภู่ซึ่งถูกจองจำอยู่เหตุจากการลอบรักใคร่กับแม่จัน จึงได้รับการปล่อยตัวเป็นการถวายพระกุศล สุนทรภู่เขียนในส่วนขึ้นต้นของนิราศว่า</span><br />
<dl><dd>
<dl><dd><span style="color: black;">จะพลัดพรากจากกันไม่ทันลา </span></dd><dd><span style="color: black;">ใช้แต่ตาต่างถ้อยสุนทรวอน </span></dd></dl></dd></dl><span style="color: black;">เป็นอันว่าสุนทรภู่ถูกใช้ไปราชการด่วนจนถึงกับไม่มีเวลาไปบอกลาแม่จันได้เลย เหตุที่ว่าสุนทรภู่ต้องไปด้วยราชการก็เนื่องจากความท่อนหนึ่งว่า</span><br />
<dl><dd>
<dl><dd><span style="color: black;">จะกรวดน้ำคว่ำขันจนวันตาย </span></dd><dd><span style="color: black;">แม้เจ้านายท่านไม่ใช้แล้วไม่มา </span></dd></dl></dd></dl><span style="color: black;">ผู้ร่วมทางของสุนทรภู่ในการเดินทางคราวนี้ ได้แก่ นายแสง เป็นผู้นำทาง และน้อยกับพุ่ม ศิษย์น้องสองคน ทั้งหมดล่องเรือไปตาม</span><a href="http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A2%E0%B8%B2"><span style="color: black;">แม่น้ำเจ้าพระยา</span></a><span style="color: black;"> ลัดเลาะคลองบางนาไปออก</span><a href="http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%9B%E0%B8%B0%E0%B8%81%E0%B8%87"><span style="color: black;">แม่น้ำบางปะกง</span></a><span style="color: black;">แล้วลงสู่ทะเล เลียบริมทะเลไปขึ้นฝั่งที่บริเวณหาด</span><a class="new" href="http://th.wikipedia.org/w/index.php?title=%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%81%E0%B8%AA%E0%B8%99&action=edit&redlink=1" title="บางแสน (หน้านี้ไม่มี)"><span style="color: black;">บางแสน</span></a><span style="color: black;"> จากนั้นจึงเดินเท้าต่อ สุนทรภู่ได้แวะพักที่บ้านขุนรามอยู่เป็นหลายวัน ก่อนจะออกเดินทางต่อไปเมืองแกลง ซึ่งในเวลานั้นเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนอยู่ในป่าทึบ หนทางจะไปถึงนั้นแสนกันดารและเต็มไปด้วยอันตราย ทั้งคณะเดินทางกันต่อจนไปถึงเมือง</span><a class="mw-redirect" href="http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A2%E0%B8%AD%E0%B8%87" title="ระยอง"><span style="color: black;">ระยอง</span></a><span style="color: black;"> ถึงตรงนี้ นายแสงมิได้ร่วมเดินทางต่อไปด้วย</span><br />
<span style="color: black;">สุนทรภู่กับน้องทั้งสองเดินทางต่อไปอีกจนถึงบ้านกร่ำ เมืองแกลง ได้พบบิดาของตนซึ่งบวชเป็นพระมาตลอดนับแต่สุนทรภู่เกิด สุนทรภู่ได้ถือศีลกินเจอยู่กับบิดาพักหนึ่ง แล้วเกิดล้มป่วยเป็นไข้ ต้องพักรักษาตัวอยู่นานหลายเดือนกว่าจะเดินทางกลับมาถึงพระนคร</span></span>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-78718613295237524692011-04-26T08:18:00.002+07:002011-04-26T08:18:47.993+07:00พระอภัยมณี ฉบับภาษาอังกฤษ<h2 class="contentheading clearfix">The Story of "Phra Aphai Mani" </h2><div class="article-tools clearfix"><div class="article-meta"><span class="createdate">Friday, 09 February 2007 02:18 </span><span class="createby">M.L. Manich Jumsai </span></div></div><div class="article-content"><div align="left"><span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif; font-size: 10pt;">Phra Aphai Mani and his brother, Sisuwan were princes who were sent to study by their father as he hoped they could use the knowledge gained to rule the country, but Phra Aphai came back with the knowledge of playing the pipe and his brother at sword-fighting. Their father was angry and drove them away. But the pipe Aphai had learned was a magic one. Its sound could put people to sleep and take the soul out of the body causing death. One day while the others were lulled tosleep by the sound of the pipe, a giant came and took Aphai away to her cave where she transformed herself into a beautiful girl. He lived with her until she bore a son, Sinsamut. When Aphai found out that his wife was really the giant, Nang Phisua Samut, he fled with his son. He was assisted by a family of mermaids, father, mother and a daughter. The father and mother were caught and eaten by the giant. The daughter took Aphai and Sinsamut to Kokaew Phitsadan (Wonder Island) where a hermit saved them from the giant. The young mermaid later bore a<img align="left" alt="" border="0" height="346px" hspace="10" src="http://www.thailandlife.com/images/pic2.jpg" vspace="10" width="251px" /> son with Aphai, called Sutsakhon. One day a ship went by the island. In the ship were King Silarat of Phleuk with his daughter, Princess Suwannamali. She was engaged to marry Prince Usaren of Lanka. Aphai and Sinsamut asked to go with them on the ship, but on the way the giant attacked them and killed King Silarat. Aphai escaped to the shore and had to blow the pipe which killed the giant. Sinsamut swam with the princess to an island. They continued their journey and met Sisuwan and his daughter, Arun Rasami. They went on in search of Phra Aphai. Phra Aphai met Usaren who came out looking for his fiancee, Suwannamali. They went together until they met Sinsamut and Suwannamali. She refused to go to Usaren. There was a fight, Usaren fled back to Lanka. Phra Aphai came to Phleuk where the queen asked him to rule the country. Suwannamali was still angry at Phra Aphai for daring to give her up to Usaren, so she fled to become a nun. With the trick of a maid, Nang Wali, Suwannamali left the nunhood to marry Phra Aphai. She bore him twin daughters named Soisuwan and Chantasuda. Usaren and his father came back to attack Phleuk. The father was killed and Usaren died heart-broken. The throne of Lanka fell to his sister, nang Laweng. A very beautiful Laweng decided to take revenge and she declared to all the princes in countries around that whoever could kill King Aphai would have her and her Kingdom. Nine armies moved to surround Phleuk. Aphai followed Laweng and won her love but the war continued until a hermit came and helped to stop the war between them.</span> <span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif; font-size: 10pt;">Information from: "<a href="http://www.thaihypermarket.com/books/thai_literature.htm" target="_blank"><span style="color: #006699;">History of Thai Literature</span></a>" by M.L. Manich Jumsai.<br />
<a href="http://www.thaihypermarket.com/books/phra_aphai_mani.htm" target="_blank"></a></span><br />
<span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif; font-size: 10pt;">You can see statues of these characters if you visit <a href="http://www.thailandguidebook.com/puektian_beach.htm" target="_blank"><span style="color: #006699;">Puektian Beach</span></a> in Phetchaburi Province.</span> </div></div>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-51419943218915951082011-04-26T08:16:00.000+07:002011-04-26T08:16:31.248+07:00สุดสาคร<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/accl3k9DTSA?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><object width="320" height="266" class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://1.gvt0.com/vi/bz2_BIHbEe0/0.jpg"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/bz2_BIHbEe0&fs=1&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><embed width="320" height="266" src="http://www.youtube.com/v/bz2_BIHbEe0&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash"></embed></object></div>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-28155463198512707462011-04-26T08:07:00.003+07:002011-04-26T08:08:08.133+07:00เพลงยาวพยากรณ์กรุงศรีอยุธยา<span class="mw-headline" id=".E0.B9.80.E0.B8.99.E0.B8.B7.E0.B9.89.E0.B8.AD.E0.B9.80.E0.B8.9E.E0.B8.A5.E0.B8.87.E0.B8.A2.E0.B8.B2.E0.B8.A7"><span style="color: black;">เนื้อเพลงยาว</span></span><br />
<br />
<span class="mw-headline"><table align="center"><tbody>
<tr><td><span style="color: black;">จะกล่าวถึงกรุงศรีอยุธยา</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">เป็นกรุงรัตนราชพระศาสนา</span></td><td><span style="color: black;">มหาดิเรกอันเลิศล้น</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">เป็นที่ปรากฏรจนา</span></td><td><span style="color: black;">สรรเสริญอยุธยาทุกแห่งหน</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ทุกบุรีสีมามณฑล</span></td><td><span style="color: black;">จบสกลลูกค้าวาณิช</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ทุกประเทศสิบสองภาษา</span></td><td><span style="color: black;">ย่อมมาพึ่งกรุงศรีอยุธยาเป็นอัครนิตย์</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ประชาราษฎร์ปราศจากภัยพิษ</span></td><td><span style="color: black;">ทั้งความพิกลจริตแลความทุกข์</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ฝ่ายองค์พระบรมราชา</span></td><td><span style="color: black;">ครองขัณฑสีมาเป็นสุข</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ด้วยพระกฤษฎีกาทำนุก</span></td><td><span style="color: black;">จึ่งอยู่เย็นเป็นสุขสวัสดี</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">เป็นที่อาศัยแก่มนุษย์ในใต้หล้า</span></td><td><span style="color: black;">เป็นที่อาศัยแก่เทวาทุกราศี</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ทุกนิกรนรชนมนตรี</span></td><td><span style="color: black;">คหบดีชีพราหมณพฤฒา</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ประดุจดั่งศาลาอาศัย</span></td><td><span style="color: black;">ดั่งหนึ่งร่มพระไทรอันสาขา</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ประดุจหนึ่งแม่น้ำพระคงคา</span></td><td><span style="color: black;">เป็นที่สิเน่หาเมื่อกันดาน</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ด้วยพระเดชเดชาอานุภาพ</span></td><td><span style="color: black;">อาจปราบไพรีทุกทิศาน</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ทุกประเทศเขตขัณฑ์บันดาล</span></td><td><span style="color: black;">แต่งเครื่องบรรณาการมานอบนบ</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">กรุงศรีอยุธยานั้นสมบูรณ์</span></td><td><span style="color: black;">เพิ่มพูนด้วยพระเกียรติขจรจบ</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">อุดมบรมสุขทั้งแผ่นพิภพ</span></td><td><span style="color: black;">จนคำรบศักราชได้สองพัน</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">คราทีนั้นฝูงสัตว์ทั้งหลาย</span></td><td><span style="color: black;">จะเกิดความอันตรายเป็นแม่นมั่น</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ด้วยพระมหากษัตริย์มิได้ทรงทศพิธราชธรรม์</span></td><td><span style="color: black;">จึงเกิดเข็ญเป็นมหัศจรรย์สิบหกประการ</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">คือเดือนดาวดินฟ้าจะอาเพศ</span></td><td><span style="color: black;">อุบัติเหตุเกิดทั่วทุกทิศาน</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">มหาเมฆจะลุกเป็นเพลิงกาฬ</span></td><td><span style="color: black;">เกิดนิมิตพิศดารทุกบ้านเมือง</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">พระคงคาจะแดงเดือดดั่งเลือดนก</span></td><td><span style="color: black;">อกแผ่นดินเป็นบ้าฟ้าจะเหลือง</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ผีป่าก็จะวิ่งเข้าสิงเมือง</span></td><td><span style="color: black;">ผีเมืองนั้นจะออกไปอยู่ไพร</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">พระเสื้อเมืองจะเอาตัวหนี</span></td><td><span style="color: black;">พระกาฬกุลีจะเข้ามาเป็นไส้</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">พระธรณีจะตีอกไห้</span></td><td><span style="color: black;">อกพระกาฬจะไหม้อยู่เกรียมกรม</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ในลักษณ์ทำนายไว้บ่ห่อนผิด</span></td><td><span style="color: black;">เมื่อวินิศพิศดูก็เห็นสม</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">มิใช่เทศกาลร้อนก็ร้อนระงม</span></td><td><span style="color: black;">มิใช่เทศกาลลมลมก็พัด</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">มิใช่เทศกาลหนาวก็หนาวพ้น</span></td><td><span style="color: black;">มิใช่เทศกาลฝนฝนก็อุบัติ</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ทุกต้นไม้หย่อมหญ้าสาระพัด</span></td><td><span style="color: black;">เกิดวิบัตินานาทั่วสากล</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">เทวดาซึ่งรักษาพระศาสนา</span></td><td><span style="color: black;">จะรักษาแต่คนฝ่ายอกุศล</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">สัปบุรุษจะแพ้แก่ทรชน</span></td><td><span style="color: black;">มิตรตนจะฆ่าซึ่งความรัก</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ภรรยาจะฆ่าซึ่งคุณผัว</span></td><td><span style="color: black;">คนชั่วจะมล้างผู้มีศักดิ์</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ลูกศิษย์จะสู้ครูพัก</span></td><td><span style="color: black;">จะหาญหักผู้ใหญ่ให้เป็นน้อย</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ผู้มีศีลจะเสียซึ่งอำนาจ</span></td><td><span style="color: black;">นักปราชญ์จะตกต่ำต้อย</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">กระเบื้องจะเฟื่องฟูลอย</span></td><td><span style="color: black;">น้ำเต้าอันลอยนั้นจะถอยจม</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ผู้มีตระกูลจะสูญเผ่า</span></td><td><span style="color: black;">เพราะจันฑาลมันเข้ามาเสพสม</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ผู้มีศีลนั้นจะเสียซึ่งอารมณ์</span></td><td><span style="color: black;">เพราะสมัครสมาคมด้วยมารยา</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">พระมหากระษัตริย์จะเสื่อมสิงหนาท</span></td><td><span style="color: black;">ประเทศราชจะเสื่อมซึ่งยศถา</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">อาสัตย์จะเลื่องลือชา</span></td><td><span style="color: black;">พระธรรมาจะตกลึกลับ</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ผู้กล้าจะเสื่อมใจหาญ</span></td><td><span style="color: black;">จะสาบสูญวิชาการทั้งปวงสรรพ</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ผู้มีสินจะถอยจากทรัพย์</span></td><td><span style="color: black;">สัปบุรุษจะอับซึ่งน้ำใจ</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ทั้งอายุศม์จะถอยเคลื่อนจากเดือนปี</span></td><td><span style="color: black;">ประเวณีจะแปรปรวนตามวิสัย</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ทั้งพืชแผ่นดินจะผ่อนไป</span></td><td><span style="color: black;">ผลหมากรากไม้จะถอยรส</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ทั้งแพทยพรรณว่านยาก็อาเพศ</span></td><td><span style="color: black;">เคยเป็นคุณวิเศษก็เสื่อมหมด</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">จวงจันทน์พรรณไม้อันหอมรส</span></td><td><span style="color: black;">จะถอยถดไปตามประเพณี</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ทั้งข้าวก็จะยากหมากจะแพง</span></td><td><span style="color: black;">สาระพันจะแห้งแล้งเป็นถ้วนถี่</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">จะบังเกีดทรพิษมิคสัญญี</span></td><td><span style="color: black;">ฝูงผีจะวิ่งเข้าปลอมคน</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">กรุงประเทศราชธานี</span></td><td><span style="color: black;">จะเกิดการกุลีทุกแห่งหน</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">จะอ้างว้างอกใจทั้งไพร่พล</span></td><td><span style="color: black;">จะสาละวนทั่วโลกทั้งหญิงชาย</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">จะร้อนอกสมณาประชาราช</span></td><td><span style="color: black;">จะเกิดเข็ญเป็นอุบาทว์นั้นมากหลาย</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">จะรบราฆ่าฟันกันวุ่นวาย</span></td><td><span style="color: black;">ฝูงคนจะล้มตายลงเป็นเบือ</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ทางน้ำก็จะแห้งเป็นทางบก</span></td><td><span style="color: black;">เวียงวังก็จะรกเป็นป่าเสือ</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">แต่สิงห์สารสัตว์เนื้อเบื้อ</span></td><td><span style="color: black;">นั้นจะหลงหลอเหลือในแผ่นดิน</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ทั้งผู้คนสาระพัดสัตว์ทั้งหลาย</span></td><td><span style="color: black;">จะสาบสูญล้มตายเสียหมดสิ้น</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ด้วยพระกาฬจะมาผลาญแผ่นดิน</span></td><td><span style="color: black;">จะสูญสิ้นการณรงค์สงคราม</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">กรุงศรีอยุธยาจะสูญแล้ว</span></td><td><span style="color: black;">จะลับรัศมีแก้วเจ้าทั้งสาม</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">ไปจนคำรบปีเดือนคืนยาม</span></td><td><span style="color: black;">จนสิ้นนามศักราชห้าพัน</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">กรุงศรีอยุธยาเขษมสุข</span></td><td><span style="color: black;">แสนสนุกยิ่งล้ำเมืองสวรรค์</span></td></tr>
<tr><td><span style="color: black;">จะเป็น<b><a href="http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%87"><span style="color: black;">เมือง</span></a></b>แพศยาอาธรรม์</span></td><td><span style="color: black;">นับวันจะเสื่อมสูญเอยฯ</span></td></tr>
</tbody></table></span><br />
<span style="color: black;">จบเรื่องพระนารายณ์เป็นเจ้านพบุรีทำนายกรุงแต่เพียงเท่านี้</span>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-34930170339806279492011-04-26T08:05:00.000+07:002011-04-26T08:05:42.176+07:00นางนพมาศ<span style="color: black;">เกิดในรัชกาล</span><a class="mw-redirect" href="http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%8D%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%AD%E0%B9%84%E0%B8%97" title="พญาเลอไท"><span style="color: black;">พญาเลอไท</span></a><span style="color: black;"> กษัตริย์ที่ 4 แห่ง</span><a href="http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%A7%E0%B8%87%E0%B8%A8%E0%B9%8C%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A3%E0%B9%88%E0%B8%A7%E0%B8%87"><span style="color: black;">ราชวงศ์พระร่วง</span></a><span style="color: black;">สุโขทัย บิดาเป็นพราหมณ์ชื่อ โชติรัตน์ มีราชทินนามว่า พระศรีมโหสถ รับราชการในตำแหน่งปุโรหิต มารดาชื่อ เรวดี ภายหลังนางนพมาศได้ถวายตัวเข้าทำราชการในราชสำนักสมเด็จพระร่วงเจ้า สันนิษฐานว่ารับราชการในแผ่นดินพระมหาธรรมราชาที่ 1 (ลิไท)หรือพระร่วงเจ้าสุโขทัย จนกระทั่งได้รับตำแหน่ง "ท้าวศรีจุฬาลักษณ์" พระสนมเอก</span><br />
<span style="color: black;">ปรากฏในพงศาวดารว่า นางนพมาศได้ทำคุณงามความดีเป็นที่โปรดปรานของพระร่วงในกาลต่อมา ที่สำคัญๆ มีอยู่ 3 ครั้ง คือ</span><br />
<span style="color: black;">ครั้งที่ 1 เข้าไปถวายตัวอยู่ในวังได้ห้าวัน ก็ถึงพระราชพิธีจองเปรียงลอยพระประทีป นางได้คิดประดิษฐ์โคมเป็นรูปบัวกมุทบาน มีนกเกาะดอกไม้สีสวยๆ ต่างๆ กัน นำไปถวายพระร่วงเจ้า เป็นที่โปรดปรานของพระร่วงเจ้ามาก</span><br />
<span style="color: black;">ครั้งที่ 2 ในเดือนห้ามีพิธีคเชนทร์ศวสนาน เป็นพิธีชุมนุมข้าราชการทุกหัวเมือง มีเจ้าประเทศราชขึ้นเฝ้าถวายเครื่องราชบรรณาการด้วย ในพิธีนี้พระเจ้าแผ่นดินทรงรับแขกด้วยเครื่องหมากพลู นางนพมาศได้คิดประดิษฐ์พานหมากสองชั้นร้อยกรองด้วยดอกไม้งดงาม พระร่วงทรงโปรดปรานและรับสั่งว่า ต่อไปผู้ใดจะทำการมงคลก็ดี รับแขกก็ดี ให้ใช้พานหมากรูปดังนางนพมาศประดิษฐ์ขึ้น ซี่งเป็นต้นเหตุของพานขันหมากเวลาแต่งงาน ซึ่งยังคงใช้จนถึงปัจจุบัน</span><br />
<span style="color: black;">ครั้งที่ 3 นางได้ประดิษฐ์</span><a class="new" href="http://th.wikipedia.org/w/index.php?title=%E0%B8%9E%E0%B8%99%E0%B8%A1%E0%B8%94%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%89&action=edit&redlink=1" title="พนมดอกไม้ (หน้านี้ไม่มี)"><span style="color: black;">พนมดอกไม้</span></a><span style="color: black;"> ถวาย</span><a href="http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A3%E0%B9%88%E0%B8%A7%E0%B8%87"><span style="color: black;">พระร่วง</span></a><span style="color: black;">เจ้าเพื่อใช้บูชาพระรัตนตรัย พระร่วงทรงพอพระทัยในความคิดนั้น ตรัสว่า แต่นี้ต่อไปเวลามีพิธีเข้าพรรษาจะต้องบูชาด้วยพนมดอกไม้กอบัวนี้</span><br />
<span style="color: black;">นางนพมาศ ได้เขียนตำรับท้าวศรีจุฬาลักษณ์ขึ้นเพื่อเป็นหลักประพฤติปฏิบัติตนในการเข้ารับราชการของนางสนมกำนัลทั้งหลาย</span><br />
<span style="color: black;">เนื้อเรื่องในตำรับท้าวศรีจุฬาลักษณ์ กล่าวถึงประเพณีต่างๆ ของไทย</span><br />
<span style="color: black;">เช่น การประดิษฐ์ พานหมากสองชั้นรับแขกเมือง การประดิษฐ์โคมลอยรูปดอกกระมุท (ดอกบัว) เพื่อใช้ในพระราชพิธีจองเปรียงลอยพระประทีป (ลอยกระทง) ซึ่งประเพณีนี้ได้สืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน ตำรับท้าวศรีจุฬาลักษณ์เรียกอีกชื่อว่า หนังสือ นางนพมาศ</span><br />
<span style="color: black;">นางนพมาศเป็นบุคคลที่ได้สมญาว่า “กวีหญิงคนแรกของไทย” ดังที่เขียนไว้ว่า “ทั้งเป็นสตรี สติปัญญาก็น้อยกว่าบุรุษ แล้วก็ยังอ่อนหย่อนอายุ กำลังจะรักรูปและแต่งกาย ซึ่งอุตสาหะพากเพียร กล่าวเป็นทำเนียบไว้ ทั้งนี้เพื่อหวังจะให้สตรีอันมีประเภทเสมอด้วยตน พึงให้ทราบว่าข้าน้อยนพมาศ กระทำราชกิจในสมเด็จพระร่วยงเจ้ากรุงมหานครสุโขทัย ตั้งจิตคิดสิ่งซึ่งเป็นการควรกับเหตุ ถูกต้องพระราชอัชฌาสัยพระเจ้าอยู่หัว ก็ได้ปรากฏชื่อแสียงว่าเป็นสตรีนักปราชญ์ ฉลาดในวิชาช่างอยู่ชั่วกัลปาวสาน</span> ”wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-31797220455311509832011-04-26T08:02:00.002+07:002011-04-26T08:02:26.729+07:00หนังสือไตรภูมิพระร่วง<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcaBpW5uGFQ0yhf5ogM6bpuKr9uPCsTi92XsUv50lpGDjfZq_6frpNdIxo-ig4K9p4OJEkvbVdt0jZz7eRNs8Qz65HbfUKEZQXI6rSUDvBBNp2tVUH3jdcTAor6FRX46okQ8J5gK7n3BU/s1600/%2525A0%2525E0%2525B8%2525B9%2525E0%2525B8%2525A1%2525E0%2525B8%2525B4%2525E0%2525B8%25259E%2525E0%2525B8%2525A3%2525E0%2525B8%2525B0%2525E0%2525B8%2525A3%2525E0%2525B9%252588%2525E0%2525B8%2525A7%2525E0%2525B8%252587_%2525E0%2525B8%25259B%2525E0%2525B8%252581%2525E0%2525B9%252580%2525E0%2525B8%252594%2525E0%2525B8%2525B4%2525E0%2525B8%2525A1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320px" i8="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcaBpW5uGFQ0yhf5ogM6bpuKr9uPCsTi92XsUv50lpGDjfZq_6frpNdIxo-ig4K9p4OJEkvbVdt0jZz7eRNs8Qz65HbfUKEZQXI6rSUDvBBNp2tVUH3jdcTAor6FRX46okQ8J5gK7n3BU/s320/%2525A0%2525E0%2525B8%2525B9%2525E0%2525B8%2525A1%2525E0%2525B8%2525B4%2525E0%2525B8%25259E%2525E0%2525B8%2525A3%2525E0%2525B8%2525B0%2525E0%2525B8%2525A3%2525E0%2525B9%252588%2525E0%2525B8%2525A7%2525E0%2525B8%252587_%2525E0%2525B8%25259B%2525E0%2525B8%252581%2525E0%2525B9%252580%2525E0%2525B8%252594%2525E0%2525B8%2525B4%2525E0%2525B8%2525A1.jpg" width="213px" /></a></div>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-15487324123312949882011-04-26T07:59:00.000+07:002011-04-26T07:59:28.822+07:00ลักษณะคำประพันธ์และภาษา วรรณคดีเรื่องเงาะป่า<span class="mw-headline" id=".E0.B8.A5.E0.B8.B1.E0.B8.81.E0.B8.A9.E0.B8.93.E0.B8.B0.E0.B8.84.E0.B8.B3.E0.B8.9B.E0.B8.A3.E0.B8.B0.E0.B8.9E.E0.B8.B1.E0.B8.99.E0.B8.98.E0.B9.8C.E0.B9.81.E0.B8.A5.E0.B8.B0.E0.B8.A0.E0.B8.B2.E0.B8.A9.E0.B8.B2"> <span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">บทละครเรื่องเงาะป่านี้แต่งด้วยกลอนบทละคร ตลอดทั้งเรื่อง มีการบอกเพลงกำกับไว้ด้วย ทรงใช้ภาษาอย่างเรียบง่ายแต่มีความไพเราะ ไม่มีศัพท์สูงๆ ที่เข้าใจยากอย่างวรรณคดีทั่วไป ทว่าได้ทรงสอดแทรกคำศัพท์</span><a class="new" href="http://th.wikipedia.org/w/index.php?title=%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B9%87%E0%B8%AD%E0%B8%A2&action=edit&redlink=1" title="ภาษาก็อย (หน้านี้ไม่มี)"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ภาษาก็อย</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> (</span><a href="http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%8B%E0%B8%B2%E0%B9%84%E0%B8%81"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ซาไก</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">) ไว้โดยตลอด อย่างไรก็ตาม ก่อนถึงเนื้อเรื่อง มีบัญชีศัพท์ภาษาก็อยใส่ไว้เพื่อให้ผู้อ่านสามารถพลิกมาเปิดหาความหมายของคำศัพท์เหล่านั้นได้โดยสะดวก แต่แม้ผู้อ่านจะไม่ได้ย้อนกลับมาเปิดศัพท์ ก็คงอ่านได้รู้เรื่องโดยไม่ยาก เพราะมักทรงใช้คำศัพท์ภาษาก็อยควบคู่กับ</span><a href="http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ภาษาไทย</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> ทำให้สามารถเดาความหมายภาษาก็อยได้</span><br />
<span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">คำศัพท์ภาษาก็อยนี้ เดิมนั้นพระราชสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ทรงเก็บมาจาก</span><a href="http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%8B%E0%B8%B2%E0%B9%84%E0%B8%81" title="ซาไก"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">เงาะป่า</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">คนหนึ่ง ชื่อ</span><a class="new" href="http://th.wikipedia.org/w/index.php?title=%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%87&action=edit&redlink=1" title="คนัง (หน้านี้ไม่มี)"><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">คนัง</span></a><span style="color: black; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> ที่ทรงนำไปเลี้ยง ทรงพระราชนิพนธ์ไว้ในคำนำว่า "ส่วนศัพท์ภาษาก็อยไล่เลียงจากอ้ายคนังทั้งนั้น แต่ไม่ใช่ไล่เลียงขึ้นสำหรับหนังสือนี้ ได้ชำระกันแต่แรกมา เพื่อจะอยากรู้รูปภาษาว่ามันเป็นอย่างไร แต่คำให้การนั้นได้มากแต่เรื่องนกหนูต้นหมากรากไม้ เพราะมันยังเป็นเด็ก บางทีผู้อ่านจะเหนื่อยหน่าย ด้วยคำที่ไม่เข้าใจมีมาก จึงได้จดคำแปลศัพท์ติดไว้ในสมุดเล่มนี้ด้วย"</span></span>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-26928759520163184132011-04-26T07:53:00.000+07:002011-04-26T07:53:33.303+07:00ขุนช้างขุนแผน<div align="left"><span class="style1"><strong><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="color: black;"><span class="style2">ที่เมืองสุพรรณบุรี</span><br />
<img height="2px" src="http://www.paktho.ac.th/student/kun/images/line.gif" width="30px" /> กล่าวถึงครอบครัวสามครอบครัว คือ ครอบครัวของขุนไกรพลพ่ายรับราชการทหาร มีภรรยาชื่อ นางทองประศรี มีลูกชายด้วยกันชื่อ พลายแก้ว ครอบครัวของขุนศรีวิชัย เศรษฐีใหญ่ของเมืองสุพรรณบุรี รับราชการเป็นนายกองกรมช้างนอก ภรรยาชื่อ นางเทพทอง มีลูกชายชื่อ ขุนช้าง ซึ่งหัวล้านมาแต่กำเนิด และครอบครัวของพันศรโยธา เป็นพ่อค้า ภรรยาชื่อ ศรีประจัน มีลูกสาวรูปร่างหน้าตางดงามชื่อ นางพิมพิลาไลย<br />
<img height="2px" src="http://www.paktho.ac.th/student/kun/images/line.gif" width="30px" />วันหนึ่งสมเด็จพระพันวษา มีความประสงค์จะล่าควายป่า จึงสั่งให้ขุนไกรปลูกพลับพลาและต้อนควายเตรียมไว้ แต่ควายป่าเหล่านั้นแตกตื่นไม่ยอมเข้าคอก ขุนไกรจึงใช้หอกแทงควายตายไปมากมาย ที่รอดชีวิตก็หนีเข้าป่าไป สมเด็จพระพันวษาโกรธมากสั่งให้ประหารชีวิตขุนไกรเสีย นางทองประศรีรู้ข่าวรีบพาพลายแก้วหนีไปอยู่ที่เมืองกาญจนบุรี<br />
<img height="2px" src="http://www.paktho.ac.th/student/kun/images/line.gif" width="30px" />ทางเมืองสุพรรณบุรี มีพวกโจรจันศรขึ้นปล้นบ้านของขุนศรีวิชัยและฆ่าขุนศรีวิชัยตาย ส่วนพันศรโยธาเดินทางไปค้าขายต่างเมือง พอกลับมาถึงบ้านก็เป็นไข้ป่าตาย<br />
<img height="2px" src="http://www.paktho.ac.th/student/kun/images/line.gif" width="30px" />เมื่อพลายแก้วอายุได้ ๑๕ ปี ก็บวชเณรเรียนวิชาอยู่ที่วัดส้มใหญ่ แล้วย้ายไปเรียนต่อที่วัดป่าเลไลย ต่อมาที่วัดป่าเลไลยจัดให้มีเทศน์มหาชาติ เณรพลายแก้วเทศน์กัณฑ์มัทรี ซึ่งนางพิมพิลาไลยเป็นเจ้าของกัณฑ์เทศน์ นางพิมเลื่อมใสมากจนเปลื้องผ้าสไบบูชากัณฑ์เทศ์ ขุนช้างเห็นเช่นนั้นก็เปลื้องผ้าห่มของตนวางเคียงกับผ้าสไบของนางพิม อธิฐานขอให้ได้นางเป็นภรรยา ทำให้นางพิมโกรธ ต่อมาเณรพลายแก้วก็สึกแล้วให้นางทองประศรีมาสู่ขอนางพิมและแต่งงานกัน<br />
<img height="2px" src="http://www.paktho.ac.th/student/kun/images/line.gif" width="30px" />ทางกรุงศรีอยุธยาได้ข่าวว่ากองทัพเชียงใหม่ตีได้เมืองเชียงทอง ซึ่งเป็นเมืองขึ้นของกรุงศรีอยุธยา สมเด็จพระพันวษาถามหาเชื้อสายของขุนไกร ขุนช้างซึ่งเข้าไปรับราชการอยู่จึงเล่าเรื่องราวความเก่งกล้าสามาราถของพลายแก้ว เพื่อหวังจะพรากพลายแก้วไปให้ห่างไกลนางพิม สมเด็จพระพันวษาจึงให้ไปตามตัวมาแล้วแต่งตั้งให้เป็นแม่ทัพไปรบกับเมืองเชียงใหม่และได้ชัยชนะ นายบ้านแสนคำแมนแห่งหมู่บ้านจอมทอง เห็นว่าพลายแก้วกับพวกทหารไม่ได้เบียดเบียนให้ชาวบ้านเดือดร้อนจึงยกนางลาวทองลูกสาวของตนให้เป็นภรรยาของพลายแก้ว<br />
<img height="2px" src="http://www.paktho.ac.th/student/kun/images/line.gif" width="30px" />ส่วนนางพิมพิลาไลย เมื่อสามีจากไปทัพได้ไม่นานก็ป่วยหนักรักษาเท่าไรก็ไม่หาย ขรัวตาจูวัดป่าเลไลยแนะนำให้เปลี่ยนชื่อเป็นวันทอง อาการไข้จึงหาย ขุนช้างทำอุบายนำหม้อใหม่ใส่กระดูกไปให้นางศรีประจันกับนางวันทองดูว่าพลายแก้วตายแล้วและขู่ว่านางวันทองจะต้องถูกคุมตัวไว้เป็นม่ายหลวงตามกฎหมาย นางวันทองไม่เชื่อ แต่นางศรีประจันคิดว่าจริง ประกอบกับเห็นว่าขุนช้างเป็นเศรษฐีจึงบังคับให้นางวันทองแต่งงานกับขุนช้าง นางวันทองจำต้องตามใจแม่แต่นางไม่ยอมเข้าหอ ขณะนั้นพลายแก้วกลับมาถึงกรุงศรีอยุธยาและได้บรรดาศักดิ์เป็นแผนแสนสะท้าน จากนั้นก็พานางลาวทองกลับสุพรรณบุรีนางวันทองเห็นขุนแผนพาภรรยาใหม่มาด้วยก็โกรธด่าทอโต้ตอบกับนางลาวทองและลืมตัวพูดก้าวร้าวขุนแผน ทำให้ขุนแผนโมโหพานางลาวทองไปอยู่ที่กาญจนบุรี ส่วนนางวันทองและลืมตัวพูดก้าวร้าวขุนแผน ทำให้ขุนแผนโมโหพานางลาวทองไปอยู่ที่กาญจนบุรี ส่วนนางวันทองก็ตกเป็นภรรยาของขุนช้างอย่างจำใจ<br />
<img height="2px" src="http://www.paktho.ac.th/student/kun/images/line.gif" width="30px" />ต่อมาขุนช้างและขุนแผนเข้าไปรับราชการอบรมในวังและได้มหาดเล็กเวรทั้งสองคน วันหนึ่งนางทองประศรีให้คนมาส่งข่าวว่า นางลาวทองป่วยหนัก ขุนแผนจึงฝากเวรไว้กับขุนช้างแล้วไปดูอาการของนางลาวทอง ตอนเช้าสมเด็จพระพันวษาถามถึงขุนแผน ขุนช้างบอกว่าขุนแผนปีนกำแพงวังหนีไปหาดภรรยา สมเด็จพระพันวษาโกรธจึงสั่งให้นำตัวนางลาวทองมากักไว้ในวัง ส่วนขุนแผนให้ไปตระเวนด่านห้ามเข้าวังอีกทำให้ขุนแผนแค้นขุนช้างมากคิดช่วงชิงนางวันทองกลับคืนมา จึงออกหาของวิเศษ ๓ อย่าง คือ ดาบวิเศษ กุมารทอง และม้าฝีเท้าดี ขุนแผนเดินทางไปถึงซ่องโจรของหมื่นหาญก็สมัครเข้าเป็นสมุน วันหนึ่งได้ช่วยชีวิตหมื่นหาญให้รอดพ้นจากการถูกวัวแดงขวิดตาย หมื่นหาญจึงยกนางบัวคลี่ลูกสาวของตนให้เป็นภรรยาของขุนแผน ต่อมาหมื่นหาญเห็นขุนแผนมีวิชาอาคมเหนือกว่าตนก็คิดกำจัด โดยสั่งให้นางบัวคลี่วางยาพิษฆ่าขุนแผน แต่โหงพรายมาบอกให้ขุนแผนรู้ตัว คืนนั้นพอนางบัวคลี่นอนหลับ ขุนแผนก็ผ่าท้องนางควักเอาเด็กไปทำพิธีปลุกเสกเป็นกุมารทอง ต่อจากนั้นก็ทำพิธีตีดาบฟ้าฟื้นและไปซื้อม้าลักษณะดีได้ตัวหนึ่ง ชื่อ ม้าสีหมอก แล้วขุนแผนก็ไปที่บ้านของขุนช้างสะกดคนให้หลับหมดแล้วขึ้นไปบนบ้านแต่เข้าห้องผิด จึงพบนางแก้วกิริยาและได้นางเป็นภรรยา จากนั้นก็ไปปลุกนางวันทองพาขึ้นม้าหนีเข้าป่าไป ขุนช้างไปฟ้องสมเด็จพระพันวษา พระองค์ให้ทหารตามจับขุนแผน แต่ถูกขุนแผนฆ่าตายไปหลายคน ขุนแผนกับนางวันทองหลบซ่อนอยู่ในป่าจนนางตั้งท้องจึงพากันออกมามอบตัวสู้คดีกับขุนช้างจนชนะคดี ขุนแผนนางวันทอง และนางแก้วกิริยาจึงอยู่ร่วมกันด้วยความสุข แต่ขุนแผนนึกถึงนางลาวทองจึงขอร้องจมื่นศรีเสาวรักษ์ให้ขอตัวนางจากสมเด็จพระพันวษาทำให้พระองค์โกรธว่าขุนแผนกำเริบจึงสั่งจำคุกขุนแผนไว้ นางแก้วกิริยาตามไปปรนนิบัติขุนแผนด้วย ส่วนนางวันทองพักอยู่ที่บ้านของหมื่นศรี ขุนช้างจึงพาพรรคพวกมาฉุดนางวันทองไปเป็นภรรยาอีก ต่อมานางก็คลอดลูกชาย แล้วตั้งชื่อให้ว่าพลายงาม ขุนช้างรู้ว่าไม่ใช่ลูกของตนก็เกลียดชัง วันหนึ่งจึงหลอกพาเข้าไปในป่าทุบตีจนสลบแล้วเอาท่อนไม้ทับไว้ โหงพรายของขุนแผนมาช่วยได้ทัน นางวันทองจึงให้ลูกไปอยู่กับนางทองประศรีที่กาญจนบุรีพลายงามได้ร่ำเรียนวิชาของพ่อเชี่ยวชาญ ขุนแผนจึงพาไปฝากไว้กับหมื่นศรี เพื่อหาโอกาสให้เข้ารับราชการ<br />
<img height="2px" src="http://www.paktho.ac.th/student/kun/images/line.gif" width="30px" />ทางฝ่ายพระเจ้าเชียงอินทร์ เจ้าเมืองเชียงใหม่ ให้ทหารไปชิงตัวนางสร้อยทองธิดาพระเจ้าล้านช้างระหว่างที่เดินทางไปยังกรุงศรีอยุธยา เพราะพระเจ้าล้านช้างต้องการเป็นไมตรีด้วยจึงส่งธิดามาถวายตัวแล้วพระเจ้าเชียงอินทร์ยังส่งหนังสือท้าทายสมเด็จพระพันวษาอีกด้วย พลายงามได้โอกาสจึงอาสาออกไปรบ และขอให้ปล่อยขุนแผนออกจากคุกด้วย เพื่อจะได้ช่วยกันทำศึก ขุนแผนจึงพ้นโทษ ในขณะที่กำลังเตรียมทัพนางแก้วกิริยาก็คลอดลูกเป็นชาย ขุนแผนตั้งชื่อว่า พลายชุมพล แล้วขุนแผนกับพลายงามก็คุมทัพมุ่งสู่เชียงใหม่ ขุนแผนได้แวะเยี่ยมพระพิจิตรกับนางบุษบาซึ่งเคยให้ความช่วยเหลือ เมื่อครั้งขุนแผนกับนางวันทองเข้ามอบตัว พลายงามจึงได้พบนางศรีมาลาและได้นางเป็นภรรยา จากนั้นก็คุมทัพไปรบกับเชียงใหม่ได้ชัยชนะ ครั้นกลับถึงกรุงศรีอยุธยา ขุนแผนได้เป็นพระสุรินฤาไชย เจ้าเมืองกาญจนบุรี พลายงามได้เป็นจมื่นไวยวรนาถ และสมเด็จพระพันวษาก็ยกนางสร้อยฟ้าธิดาของพระเจ้าเชียงอินทร์ให้แต่งงานกับพระไวยพร้อม ๆ กับนางศรีมาลา<br />
<img height="2px" src="http://www.paktho.ac.th/student/kun/images/line.gif" width="30px" />พระไวยนางให้แม่มาอยู่กับตนและคืนดีกับพ่อ จึงไปลักพานางวันทองมาขุนช้างเคืองมากไปฟ้องสมเด็จพระพันวษา จึงมีการไต่สวนคดีกันอีกครั้งหนึ่ง ในที่สุดสมเด็จพระพันวษาก็ถามความสมัครใจของนางว่าจะเลือกอยู่กับใคร นางตัดสินใจไม่ได้ สมเด็จพระพันวษาหาว่านางเป็นหญิงสองใจจึงสั่งให้นำตัวไปประหารชีวิต พระไวยพยายามอ้อนวอนขออภัยโทษได้ แต่ไปห้ามการประหารไม่ทัน<br />
<img height="2px" src="http://www.paktho.ac.th/student/kun/images/line.gif" width="30px" />ในครอบครัวของพระไวยก็ไม่ราบรื่นนัก เพราะนางสร้อยฟ้าไม่พอใจที่พระไวยและนางทองประศรีรักนางศรีมาลามากกว่านาง จึงมักจะมีการทะเลาะวิวาทกันอยู่เสมอ นางสร้อยฟ้าเจ็บใจจึงให้เถรขวาดทำเสน่ห์ให้พระไวยหลงรักนาง แล้วนางสร้อยฟ้าก็หาเรื่องใส่ความให้พระไวยตีนางมาลา พลายชุมพลเข้าไปห้ามก็ถูกตีไปด้วย พลายชุมพลน้อยใจจึงหนีออกจากบ้านไปหาพ่อแม่ที่กาญจนบุรีเล่าเรื่องให้ฟัง แล้วหนีต่อไปหายายที่สุโขทัย ได้บวชเณรและเล่าเรียนอยู่ที่นั้น<br />
<img height="2px" src="http://www.paktho.ac.th/student/kun/images/line.gif" width="30px" />ฝ่ายขุนแผนรีบไปที่บ้านของพระไวย แล้วเสกกระจกมนต์ให้ดูว่าถูกทำเสน่ห์ แต่พระไวยไม่เชื่อหาว่าพ่อเล่นกลให้ดู และพูดลำเลิกบุญคุณที่ช่วยพ่อออกมาจากคุกขุนแผนแค้นมากประกาศตัดพ่อตัดลูก แล้วกลับกาญจนบุรีทันที<br />
<img height="2px" src="http://www.paktho.ac.th/student/kun/images/line.gif" width="30px" />พลายชุมพลเรียนวิชาสำเร็จแล้วก็นัดหมายกับขุนแผนจแก้แค้นพระไวย โดยพลายชุมพลสึกจากเณรปลอมเป็นมอญ ใช้ชื่อ สมิงมัตรา ยกกองทัพหุ่นหญ้าเสกมาถึงสุพรรณบุรี สมเด็จพระพันวษา ให้ขุนแผนยกทัพไปต้านศึก ขุนแผนแกล้งแพ้ให้ถูกจับได้พระไวยจึงต้องยกทัพไปและต่อสู้กับพลายชุมพล ระหว่างที่กำลังต่อสู้กัน ขุนแผนบอกให้พลายชุมพลจับตัวพระไวยไว้ พระไวยเห็นพ่อก็ตกใจหนีกับไปฟ้องสมเด็จพระพันวษาพระองศ์จึงให้นางศรีมาลาไปรับตัวขุนแผนกับพลายชุมพลเข้าวัง พลายชุมพลอาสาจับเสน่ห์ โดยขอหมื่นศรีไปเป็นพยานด้วย พลายชุมพลจับตัวเถรขวาดกับเณรจิ๋วไว้ แล้วขุดรูปปั้นลงอาคมที่ฝั่งไส้ใต้ดินขึ้นมาได้เสน่ห์จึงคลาย ตกดึกเถรขวาดกับเณรจิ๋วสะเดาะโซ่ตรวนหนีไป ในการไต่สวนคดีนางสร้อยฟ้า ไม่ยอมรับว่าเป็นคนทำเสน่ห์ และใส่ร้ายว่านางศรีมาลาเป็นชู้กับพลายชุมพล พอนางจับได้พลายชุมพลก็หนีไปยุยงขุนแผน ในที่สุดก็มีการพิสูจน์ความบริสุทธิ์โดยการลุยไฟนางสร้อยฟ้าแพ้ถูกไฟลวกจนพุพอง ส่วนนางศรีมาลาไม่เป็นอะไรเลย สมเด็จพระพันวษาสั่งประหารนางสร้อยฟ้า แต่นางศรีมาลาช่วยขออภัยโทษให้ จึงเพียงถูกเนรเทศกลับไปอยู่ที่เชียงใหม่เช่นเดิม ระหว่างเดินทางก็พบเถรขวาดกับเณรจิ๋ว จึงเดินทางไปด้วยกัน กลับถึงเชียงใหม่ได้ไม่นานกนางก็ให้กำเนิดลูกชาย ชื่อ พลายยง ส่วนนางศรีมาลาก็คลอดลูกชายเช่นกัน ขุนแผนตั้งชื่อให้ว่า พลายเพชร<br />
<img height="2px" src="http://www.paktho.ac.th/student/kun/images/line.gif" width="30px" />พระเจ้าเชียงอินทร์ ตั้งเถรขวาด เป็นพระสังฆราชเพื่อตอบแทนความดีความชอบที่พานางสร้อยฟ้าที่กลับบ้านเมืองได้อย่างปลอดภัย แต่เถรขวาดยังแค้นพลายชุมพล จึงเดินทางมาที่กรุงศรีอยุธยา แปลงเป็นจระเข้อาละวาดฆ่าคนและสัตว์เลี้ยงไปมากมาย พลายชุมพลจึงอาสาออกปราบจระเข้จนสำเร็จ ไดตัวเถรขวาดมาประหารชีวิต พลายชุมพลได้บรรดาศักดิ์เป็นหลวงนายฤทธิ์ นับจากนั้นเป็นตนมาทุกคนก็อยู่กันอย่างมีความสุข</span></span></strong></span></div>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-38339993981634134272011-03-29T09:34:00.001+07:002011-03-29T09:35:53.868+07:00พระอภัยมณี<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/18d7JzPTePc?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/XUxCmNXGPtM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><div style="text-align: center;"><br />
</div>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7366285707988128336.post-65483275726207229422011-03-29T09:26:00.000+07:002011-03-29T09:26:49.742+07:00พระอภัยมณี ตอน พระอภัยมณีเเละศรีสุวรรณออกจากวัง<table id="sp_main"><tbody>
<tr><td id="sp_center"><form accept-charset="UTF-8" action="http://www.kaweeclub.com/b28/t41/?action=quickmod2;PHPSESSID=ba2ef43656ed3eeb90b6bd69d62e1b1e" id="quickModForm" method="post" name="quickModForm" style="margin: 0px;"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="bordercolor"><tbody>
<tr><td style="padding-bottom: 0px; padding-left: 1px; padding-right: 1px; padding-top: 1px;"><table border="0" cellpadding="3" cellspacing="0"><tbody></tbody></table></td></tr>
</tbody></table></form></td></tr>
</tbody></table> <span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;">ตอนพระอภัยมณีและศรีสุวรรณออกจากวัง <br />
แต่ปางหลังยังมีกรุงกษัตริย์ <br />
สมมุติวงศ์ทรงนามท้าวสุทัศน์ <br />
ผ่านสมบัติรัตนานามธานี </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;">อันกรุงไกรใหญ่ยาวเก้าสิบโยชน์ <br />
ภูเขาโขดเป็นกำแพงบูรีศรี <br />
สพรึบพร้อมไพร่ฟ้าประชาชี <br />
ชาวบูรีหรรษาสถาวร</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;">มีเอกองค์นงลักษณ์อรรครราช <br />
พระนางนาฏนามประทุมเกสร <br />
สนมนางแสนสุรางคนิกร <br />
ดังกินนรน่ารักลักขณา</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;">มีโอรสสององค์ล้วนทรงลักษณ์ <br />
ประไพพักตรเพียงเทพเลขา <br />
ชื่ออภัยมณีเป็นพี่ยา <br />
พึ่งแรกรุ่นชัณษาสิบห้าปี</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;">อันกุมารศรีสุวรรณนั้นเป็นน้อง <br />
เนื้อดังทองนพคุณจำรุญศรี <br />
พึ่งโสกันต์ชัณษาสิบสามปี <br />
พระชนนีรักใคร่ดังไนยนา ๚</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;">พระอภัยมณีเป็นโอรสองค์ใหญ่ของท้าวสุทัศน์กษัตริย์เมืองรัตนา <br />
มีพระอนุชาชื่อศรีสุวรรณ ทั้งสองเป็นเจ้าชายรูปงามน่ารักใคร่ <br />
ทั้งสองจากบ้านเมืองไปเรียนวิชาจากทิศาปาโมกข์ เยี่ยงลูกกษัตริย์ทั้งหลาย <br />
พระอภัยมณีเรียนวิชาเป่าปี่ได้เป็นเอก อานุภาพของปี่นั้นพระอาจารย์บอกว่า </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;">ถ้าแม้นว่าข้าศึกมันโจมจับ <br />
จะรบรับสารพัดให้ขัดสน <br />
เอาปี่ป่าเล้าโลมน้ำใจคน <br />
ด้วยเล่ห์กลโลกาห้าประการ</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;">คือรูปรสกลิ่นเสียงเคียงสัมผัส <br />
เกิดกำหนัดลุ่มหลงในสงสาร <br />
ให้ใจอ่อนนอนหลับดังวายปราณ <br />
จึงคิดอ่านเอาไชยเหมือนใจจง ๚</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;">ส่วนศรีสุวรรณเลือกเรียนวิชากระบี่กระบองจนเป็นเลิศเช่นกัน <br />
ท้าวสุทัศน์ทราบเรื่องก็โกรธมาก ขับไล่พี่น้องทั้งสองออกจากเมืองไป <br />
เจ้าชายทั้งสองตกใจมากจนสลบต่อหน้าพระที่นั่ง เมื่อฟื้นมาก็รีบออกจากเมือง</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;"> เผื่อพบพานบ้านเมืองที่ไหนมั่ง </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Courier New', Courier, monospace;">พอประทังกายาอยู่อาไศรย <br />
มีความรู้อยู่กับตัวกลัวอะไร <br />
ชีวิตไม่ปลดลงคงได้ดี ๚</span>wanidahttp://www.blogger.com/profile/00576019735651950397noreply@blogger.com0